– همواره سطح عملکرد ذهنی کودک را مدنظر داشته باشید. کودکان کم توان ذهنی نسبت به سایر کودکان کلاس شما به طور قابل توجهی عملکرد ذهنی پایین تری دارند. اگر شما در سطحی آموزش را شروع کردید که کودک قادر به پاسخگویی کارآمد نبوده، به سطح پایین تر آموزشی برگردید و مجدداً شروع کنید.
– آموزش خود را برای برآورده نمودن نیاز کودک به صورت فردی اجرا کنید ( آموزش انفرادی).
– همانند آموزش سایر کودکان دارای ناتوانی یقین پیدا کنید که از مثال های ملموس و مفاهیم ساده برای آموزش آنها استفاده کرده اید. آموزشهای خود را روشن و ساده نمایید.
– فرصت تمرین آنچه را که یاد گرفته اند به انها بدهید. آنها را ترغیب کنید در چند مرحله، قدم به قدم مطالب را تکرار و مفاهیم را برای نگهداری در ذهن بیش آموزی کنند.
– نسبت به عزت نفس کودکان حساس باشید. مخصوصاً آنها را با کودکانی که عادی هستند مقایسه نکنید.
– انتظارات مثبتی از یادگیری آنها داشته باشید. چون به سادگی می توان در دام اینکه کودکان کم توان یاد نمی گیرند، افتاد. مجموعه ای هدف برای سنجش یادگیری آنها تهیه کنید.
– به خاطر داشته باشید که تعداد زیادی از کودکان کم توان ذهنی علاوه بر نیازهای تحصیلی نیازمند کمک در مهارتهای اجتماعی می باشند.
– در جستجوی منابع حمایتی باشید. از کمک های معلمان و اعضای داوطلب ( مانند سالمندان) برای بهبود آموزش کودکان کم توان ذهنی و افزایش میزان آموزش فردی (فرد به فرد) بهره بگیرید.
– استفاده از راهبردهای کاربردی تحلیل رفتار (applied behavior analysis strategies) را فراموش نکنید.
– اگر شما در مدارس راهنمایی تدریس می کنید مهارت های شغلی مورد نیاز دانش آموزان کم توان ذهنی را برای احراز شغل مشخص کنید.
– والدین آنها را به عنوان یک همکار آموزشی خود در آموزش آنان دخیل کنید.
دیدگاه ها